Ferrî Divançesi

18. asrın ikinci yarısında yaşayan Ferrî, klasik Türk şiirinin esasını teşkil eden özelliklere bağlı kalmak suretiyle yer yer farklı, nadir veya deneme mahiyetinde kabul edilebilecek şiirlere imza atan bir şairdir.
Ferrî Dîvânçesi'nde, sınırlı da olsa geleneğin değişen yüzü, mahallîleşme eğilimleri ilgiyi üzerinde toplayacak bir biçimde yer almaktadır.
Dîvânçe'de, âşıkça ardından daima gidilen, her davranışı sineye çekilen veya makbul sayılan sevgili yerine zaman zaman karşısında durulan, rekabet edilen sevgili tipi çizildiği göz önüne alındığında gelenekteki aşk, sevgili, âşık anlayışının/kabullerinin farklılaştığı da görülmektedir.
Sevgilinin âşığa yüz vermesi, onunla ilgilenmesi, ona merhamet etmesi gibi olumlu davranışlarla görünmesi ve sevgiliye karşı olumsuz tavır içine giren âşık tipine rastlanması dikkat çekici bir özelliktir.